به نقل از «ایرنا»

فصل چهارم کاوش آبراهه‌های تخت جمشید آغاز شد

تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۲۵۷۶۷

روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، در گزارش روز شنبه خود به نقل از حمید فدایی، افزود دور جدید کاوش آبراهه‌های تخت جمشید از سال ۱۳۹۰ آغاز شد و تاکنون سه فصل آن به انجام رسیده، فصل چهارم کاوش این آبراهه‌ها نیز همانند دوره‌های پیشین، عمدتا با هدف حفاظت محوطه و دفع آب‌های سطحی انجام می‌شود.

وی اضافه کرد: ایجاد شبکه گسترده آبراهه‌ها بر روی صفه تخت‌جمشید نه تنها به عنوان یک شگفتی در عملیات جاری، بلکه به عنوان یک مهندسی بی‌نظیر و بی‌نقص در زمینه هدایت و دفع آب‌های ناشی از بارندگی بر روی صفه، شناخته می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او اظهار داشت: اهمیت و ضرورت تکمیل مطالعه و کاوش در آبراهه‌های تخت جمشید به ویژه با توجه به بارندگی‌های شدید و سیل‌آسای یک ساله اخیر در محوطه، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه هنر شیراز و سرپرست فصل چهارم کاوش آبراهه‌های تخت جمشید نیز در این باره گفت: اهداف کاوش فصل چهارم، بخشی از آبراهه‌های منتهی به دروازه ناتمام و فضای رو به روی کاخ ۳۲ ستونی است که با کاوش این بخش، در حدود بیش از ۲ هزارمتر از فضای شمال خاوری تختگاه به شبکه سراسری آب‌های زیرزمینی پیوند خواهد خورد.

علی اسدی، دشواری کار در این بخش را روی هم افتادن بخشی از سنگ‌های پوشش آبراهه‌ها اعلام کرد که نیازمند ایجاد کارگاه‌های کاوش در سطح تختگاه برای برداشتن سنگ‌های مذکور از مسیر داخل آبراهه‌ها با هدف باز شدن جریان عبور آب است.

این باستان شناس بیان کرد: به نظر می‌رسد با توجه به شواهد و تجربه کاوش‌های فصل سوم آبراهه‌ها در محل مورد بحث، یافته‌های باستان‌شناسی قابل توجهی نیز حاصل شود، از جمله برخی شواهد اسکلت‌های انسانی در داخل آب‌ها که بازگو کننده بخشی از حوادثی است که از دوره هخامنشیان و گمانه‌زنی‌های اولیه در ارتباط با اسکلت‌های انسانی شناخته شده در محل مذکور، بیانگر ادوار پس از حیات تخت جمشید و عمدتاً مربوط به دوره اسلامی است.

وی ادامه داد: با این حال ممکن است بعضی از پیکرهای یافته شده نیز مرتبط با زمان حمله اسکندر و تصرف تختگاه و درگیری‌هایی باشد که احتمالا منجر به کشته شدن برخی از افراد شده است.

اسدی، همچنین به بخشی از برنامه‌های این فصل از کاوش آبراهه‌ها اشاره و بیان کرد: در کنار کاوش در محدوده آبراهه دروازه ناتمام، برخی دیگر از دریچه‌های هخامنشی موجود در سطح تختگاه از جمله در حیاط کاخ هدیش، بخش جنوبی کاخ صدستون و حیاط خاوری پلکان شرقی آپادانا نیز مورد کاوش قرار خواهد گرفت و عملکرد دفع آب دریاچه‌های مذکور، احیا خواهد شد.

یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از چهار اثر ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.

سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند.

مجموعه جهانی تخت جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۶۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.

برچسب‌ها تخت جمشید مرودشت مرمت میراث فرهنگی فارس

منبع: ایرنا

کلیدواژه: تخت جمشید مرودشت مرمت میراث فرهنگی فارس تخت جمشید مرودشت مرمت میراث فرهنگی فارس آبراهه های تخت جمشید کاوش آبراهه ها فصل چهارم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۲۵۷۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران

تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم­ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.   به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌­های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.   او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­‌ها یا خانه­‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­ و­ ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.   در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.   باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.   سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود. کانال عصر ایران در تلگرام